Polski Klub SkiTurowy

daniel · domownik

juz mi dlugo ten temat chodzil po glowie.
stwierdzam jednak ze jestem skiturowcem, a nie skialpinista. nie ciagna mnie zleby, zjazdy ekstremalne, a po prostu narciarskie wyrypy. piekne ale nie trudne. a Wy Question

Konik · domownik

Mnie generalnie brzydzą wszystkie skituryzmy, skialpinizmy i inne ski... Wolę określenia: narciarstwo wysokogórskie, turystyka narciarska itp. A lubię i zjechac żlebem (jeśli potrafię) i powłóczyć się po Gorcach czy Karkonoszach, a nawet po Lasku Wolskim i Puszczy Niepołomickiej. Nie na skiturach... Prosto - na nartach. Właściwych.

Maciej · domownik

Pozwole sobie zacytowac z klasyka Very Happy

-> "narty sa jedne, choc maja rozne emanacje" Laughing

Ja tam lubie wszystkie rodzaje tej aktywnosci, z uwzglednieniem jednak mojego skromnego poziomu umiejetnosci zjazdowych. Wiec moj zjazd ekstremalny nie dla wszystkich bedzie ektremalny.

Pozdr.

Konik · domownik

kimawug · administrator

Mnie również pociąga wszystko na miarę moich skromnych możliwości: spacery po Gorcach, freeride przywyciągowy, krótkie wypady nastawione na zjazd żlebami, tury od schroniska do schroniska, zdobywanie szczytów na nartach połączone z jakąś nietrudną wspinaczką (często określane jako ski mountaineering). Najważniejsza jest przyjazna i ciekawa ekipa, piękna sceneria, poznawanie nowych miejsc.

Jeżeli chodzi o 'ski mountaineering' to w jezyku polskim brakuje dobrego terminu, który oddawałby ten rodzaj wypraw skiturowych gdzie celem jest zdobycie szczytu.

Granicę między jednym i drugim zjawiskiem wymienionym w tytule uważam za nieostrą i w dużym stopniu umowną.

[link widoczny dla zalogowanych]

Joana · domownik

Lubię każdą działalność związaną z nartą, dziwiczym sniegiem i górami.

Zarówno włóczegi po Gorcach czy Beskidzie Sądeckim, jak i trekingi od schroniska do schroniska, zjazdy z mniej lub bardziej stromej góry.

Najbardziej jednak lubię zdobywać szczyty, najpierw wysiłek związany z wejściem, piękna panorama i kubek herbaty na szczycie, a nastepnie przyjemność zjazdu.

pozdrawiam Joan

traveler · domownik

kimawug · administrator

traveler · domownik

Zgadza się, mam w planach Mont Blanc, Monte Rosa i Dom.
Z Dufourspitze z tego co wiem już zjeżdżałeś, ale w przypadku Domu możemy połączyć siły Wink

kimawug · administrator

traveler · domownik

Bardzo chętnie, szczególnie że jestem na miejscu Wink

W przypadku Domu myślałem, żeby podejść północną flanką na nartach, albo Festigratem z nartami na plecach - w zależności od warunków. Zjazd oczywiście północnym zboczem przez Festijoch do Dom Hut. Teoretycznie narty powinno się zostawić na przełęczy pod wierzchołkiem, ale Lunn i Knubel zjechali w 1917 roku z samego szczytu.
Na Mont Blanc planuję wejść północną flanką przez Grands Mulets i Vallot, a na Dufourspitze północno-zachodnią flanką przez przełęcz Sattel.

pokor · administrator

Ja chwilowo reprezentuję bardziej sportową frakcję ale dążę do uzyskania stanu równowagii choć nie ukrywam, że jednak wyzwania górskie mają większy smak niż tuptanie po gorcach.
I czy wspinam się z nartami na plecach czy biegnę w zawodach to jest to "górska przygoda"

Tokis · domownik

kimawug · administrator

Uwaga techniczna: z powyższego zapisu wynikałoby że Tokis wyłącznie zacytował travelera, ktory cytował 2 inne osoby. Rozumiem, ze jednak to jest wypowiedz Tokisa włozona w usta travellera:

Marecki · domownik

Wojciech Szatkowski · rozmowny

Witajcie!
Ciekawa dyskusja się wywiązała. Powiem jak jest w moim przypadku. Ważne są cele, ale najważniejsze jest to, żeby mieć satysfakcję z tego co robimy. Dla jednego więc będzie nią zjazd żlebem "piątkowym", dla innego człapanie na nartach po Gorcach - wszystko jest OK, fajne, jeśli czerpiemy z tego radość, potrafimy się bawić, być w Górach, poczuć je, wolność, w gronie przyjaciół. Ładujemy wtedy akumulatory i, być może, stajemy się chociaż trochę lepsi (chociaż brzmi to bardzo górnolotnie). Mnie bardzo cieszą długie wyprawy przez Tatry, nie za bardzo widzę siebie w 5 czy 6 zjazdach, za to widzę siebie na "wyrypach" w gronie Przyjaciół. Każdy na swój Everest - to prawda - każdy ma swoje widzenie Gór i realizuje je. I nic na siłę...